นับว่าเป็นบทเรียนที่ดีที่นักนิเทศศาสตร์จะได้ศึกษาทั้งในเชิงของกฎหมายและเชิงจริยธรรม
กี่ข่าวแล้ว ที่สื่อนำเสนอข่าวแบบตัดสินเสร็จสรรพว่าผิด ทั้งที่ในความเป็นจริงก็คือ เรื่องนั้นยังไม่ได้ถูกตัดสินจากกระบวนการยุติธรรมจนถึงที่สุดเลยว่า ผิดจริงตามคำกล่าวหานั้น
ส่งผลให้ความดีที่คนบริสุทธิ์ผู้หนึ่งเพียรสร้างสั่งสมมาทั้งชีวิตต้องพังพินาทย่อยยับลงคามือของนักข่าวที่ไร้จรรยาบรรณ
ผู้บริสุทธิ์และผู้เกี่ยวข้องเหล่านั้น ต้องถูกเพื่อน ครอบครัว สังคม คนทั้งประเทศ ตราหน้าว่าชั่วร้าย ทั้งที่ตนไม่ได้เป็นผู้ผิดดังที่ถูกกล่าวหา
เคยคิดบ้างไหมว่า ถ้าคนที่ถูกใส่ร้ายคือตัวคุณเอง หรือเป็นพ่อแม่พี่น้องครูบาอาจารย์บุคคลอันเป็นที่รักของคุณ คุณที่ทำหน้าที่สื่ออย่างไร้จรรยาบรรณอยู่ ณ ขณะนี้ จะรู้สึกอย่างไร รับได้ไหม กับการที่คนเหล่านั้นของคุณ ต้องมาถูกกลั่นแกล้งใส่ความ และถูกตราหน้าว่าคนชั่วไปจนตลอดชีวิต
ถามว่า ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ ?
ที่ผ่านมา สื่อไร้จรรยาบรรณเหล่านี้ เสนอข่าวเท็จเพื่อขายข่าว เมามันในการใส่สีตีไข่นั่งเทียนเขียนข่าวว่าเองเออเอง และในหลายครั้งก็รับจ้างเขียนข่าวร้ายซะเองเพราะความละโมบในเงินค่าจ้างก้อนโต
เพราะทราบดีว่า เมื่อถึงที่สุดแล้ว หากข่าวที่ตนนำเสนอเป็นข่าวเท็จบิดเบือน ตนก็จะแค่แสดงความเสียใจ ประกาศขอขมาด้วยข้อความแต่ตัวอักษรเบียดเสียดกันอยู่ในคอลัมน์หน้าในเล็กๆ ที่คนอ่านมองผ่านตาไป
ปล่อยให้ความเสียหายที่เกิดขึ้นกับผู้บริสุทธิ์ยังคงลอยวนอยู่ในหัวสมองและในใจของผู้เสพข่าวที่หูเบาไปอีกยาวนาน โดยยังไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดเมื่อไร
ทำไมจึงไม่ขอขมาต่อผู้บริสุทธิ์เหล่านั้นด้วยภาพและตัวอักษรที่ชัดเจนในหน้าหนึ่งของสื่อ
และทำไมจึงไม่รับผิดชอบต่อชื่อเสียงเกียรติยศที่เขาเหล่านั้นต้องสูญเสียไปโดยไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้
ถึงเวลาแล้วหรือยัง ที่วงการสื่อต่างๆในบ้านเมืองของเรา ควรจะต้องถูกปฏิรูปเสียใหม่ ให้มีจิตสำนึกในจริยธรรมความเป็นสื่อสารมวลชนให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
Cr : ผู้รักความยุติธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น